Sep... via:Round Poetry Round Finger No.1

ความทรงจำของทุกคน, ถูกสลักเสลาให้สวยงาม, กว่าความจริง.

ความรู้สึกที่ถูกหยุดไว้, เกิดขึ้นใหม่, เมื่อพบกันอีก.

ความรักไม่เคยบอกใครหรอกว่า, อีกไม่นานมันจะหายไป, และเธอทั้งคู่, ต้องหาเหตุผลที่จะอยู่ด้วยกันเอาเอง.

ตื่นตอนเช้า, ฉันพบซากศพความคิด, ของเมื่อวาน.

ยามเช้า, ก่อนโลกภายนอกมากระทบ, โลกภายในสงบเหมือนกระดาษขาว.

ภาพเธอเดินจากไปคนเดียว, ไม่เศร้าเท่า, ภาพเธอเดินจากไปพร้อมใครอีกคน.

กรรไกรตัดใจที่ดีที่สุด, คือความชั่วร้าย, ของอีกฝ่ายหนึ่ง.

เมื่อค้นพบความลับของเธอ, ฉันรู้สึกราวกับว่า, ที่ผ่านมาฉันตาบอด.

เสียน้ำตาให้เธอน้อยลง, จึงรู้ว่า, ไม่ได้รักเธอเท่าเดิม.

เมื่อความลับปรากฎตัว, ความรัก, ก็หายไป.

น้ำตาไหล, เมื่อความลับของเธอ, เข้าตา.

ถ้าไม่เสี่ยงต่อการเสียใจ, สิ่งนั้น, อาจไม่มีความหมายมากพอ.

ความเหนื่อยล้า, เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า, เมื่อเราเหนื่อยล้าเพียงลำพัง.

กับบางคน, เราไม่ต้องการมิตรภาพ, เราต้องการความรัก.

เปลี่ยนสถานะ, ง่าย, เปลี่ยนความรู้สึก, ยาก.

เวลาผ่าน, น้ำแข็งละลายหายไป, ราวกับในแก้วใบนั้นไม่เคยมีมันอยู่, มีแต่แก้วเท่านั้นที่รู้ว่าเคยมีน้ำแข็ง.

จำนวนคนที่มากขึ้น, กลับทำให้ความอบอุ่นระหว่างคนสองคน, ลดน้อยลง.

ความรัก, เกิดขึ้นก่อนความถูกต้อง, หลายล้านปี.

ความรัก, ไม่ใช่ความคิด, มันคือความรู้สึก.

พอน้ำตาแห้ง, ก็กลับไปเศร้า, เรื่องเดิมอีกครั้ง.

สูตรสำเร็จ, คือสูตรที่เคยสำเร็จแล้ว, แต่ไม่ได้หมายความว่าจะสำเร็จอีก.

เข้าใจตัวเอง, บางครั้ง, ยากกว่าเข้าใจผู้อื่นเสียอีก.

ทุกคนเริ่มต้นจาก, ไม่รู้จักใครเลยสักคน, บนโลกนี้.

คนที่เรารอคอยจากไปไกล, แต่การรอคอย, ไม่ยอมจากไปไหนสักที.

ความทรมานของการรอคอย, เราไม่รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน, ทำอะไรอยู่, และรู้ไหมว่ามีใครรอ.

บางครั้ง, คนที่เรารอคอยอาจเดินทางไปไกล, เกินกว่าที่จะหาทางกลับมา.

ผู้คนมักปฏิเสธว่าเขาไม่ได้รอแล้ว, แต่ลึกลึกเขาก็รู้ว่า, ตัวเองยังรออยู่.

สิ่งที่หล่อเลี้ยงการรอคอย, คือภาพอดีต, ในความทรงจำ.

จะมีใครรู้บ้างว่าดอกไม้ดอกถัดไปเมื่อไรจึงจะผลิบาน, ไม่แน่หรอก, ดอกที่เพิ่งร่วงไป, อาจเป็นดอกสุดท้ายก็ได้.

เรามักรอคอย, คนที่เคยผ่าน, มาบนเส้นทางนี้.

เวลารอคอย, ถ้าร้องไห้, เราจะร้องอยู่ข้างใน.

โศกเศร้าให้เต็มที่, อาจดีกว่า, พยายามฝืนมีความสุข.

สิ่งที่เราเฝ้ารอ, คือสิ่งที่เรา, เดินเข้าไปหาไม่ได้.

สองปลายทางของการรอคอย, คนที่เรารอคอยเดินมาพบกับเรา, หรือไม่ก็เป็นเราที่เดินจากไป.