ถ้าเรามีใครสักคนเป็นคนรัก

บางครั้งการที่เราได้อยู่คนเดียวก็ทำให้เราได้มีเวลาคิดทบทวนสิ่งต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา

 ถ้าเรามีใครสักคนเป็นคนรัก

  แค่ได้ชื่อว่ามี แต่ไม่เคยได้เป็นคู่คิด

ได้พูดคุย คิดอะไรเรายังต้องคิดคนเดียว

คุยอะไรก็คุยไม่รู้เรื่อง

แถมทิ้งเราไว้คนเดียวตลอด

ไม่เคยที่จะอยู่เคียงข้างให้อุ่นใจ

อย่างนั้นยังอยากจะมีอยู่อีกหรือ

ลองเอาความทุกข์กับการที่มี

เขาแต่ไม่เคยมีความสุขเลย

มาเปรียบเทียบดูว่าหากไม่มีเขาจะ

..มีความสุขมากกว่าไหม..




...หลายคนเอามาเปรียบกันแล้วบอกว่า

ถ้าเลิกกับเขาไปคงมีความสุข

แต่สุดท้ายก็ขอเลือกอยู่กับเขาต่อไปเหมือนเดิม

..เพราะว่าเลิกไม่ได้



จำได้ไหมว่าที่ผ่านมาเราพบเจอกับอะไรมาบ้าง

แล้วที่ยังไม่ผ่านมาอีกล่ะ

ที่ไม่รู้ว่าจะต้องเจออีกเท่าไหร่ ถ้าจะหวังให้อะไรมันดีขึ้นน่ะ

มันก็คงไม่มีดีไปกว่านี้แล้วล่ะ



ถ้าที่ผ่านมา เราทำดีที่สุดแล้ว เราเต็มที่ที่จะปรับตัวปรับใจแล้ว

ยังไม่ดีขึ้น ความหวังที่จะให้รักกลับมาหวานชื่น

เหมือนเดิมก็คงยาก ถ้าชีวิตหนึ่งเกิดมา

ต้องทนอยู่กับอะไรที่ไม่มีความสุขและ

นับวันความสุขจะลดถอยลงเรื่อยๆ

และไม่รู้ว่ามันจะมีความสุขได้อีกสักกี่วัน

การหนีออกมามองดูความเปนจริงรอบๆๆ

แล้วพยายามเปลี่ยนที่ยืนของตัวเองให้ได้

โดยเชื่อว่าจะเป็นที่ที่น่ายืนและน่าอยู่มากกว่า..

แล้วจะรู้ว่า..บางขณะของชีวิต การได้มีโอกาสอยู่คนเดียว
                    

....มันก้ดีกว่าจริงๆ.... 

BY:Namningz